Daar loop je dan met camera door Amsterdam. Samen met het team van een productiemaatschappij ben ik proefshots gaan maken ter voorbereiding van een nieuw programma.

Wat is dat toch met een camera? ‘Bijna’ alles krijg je voor elkaar, mensen kijken je nieuwsgierig aan en weten zich geen houding te geven. Ook al weten ze niet waarvan je bent en waarvoor je aan het filmen bent, ze willen allemaal hun ‘Five minutes of fame’ pakken.

Met een ‘kleine’ camera zijn we de stad in gegaan voor proefshots ter voorbereiding op een programma dat binnenkort op tv te zien zal zijn. Het is voor een regisseur erg belangrijk om zich voor te bereiden op ‘onverwachte’ moment. Oefenen hoe je met dit soort momenten om moet gaan en hoe je met de camera te werk moet gaan, komen tijdens deze proefshots aan bod. Maak je een close-up of kies je voor een totaalbeeld? Werkt het geluid? En wat zijn interessante invalshoeken? Allemaal factoren waar je rekening mee moet houden tijdens opnamen.

Het leuke van filmen op straat vind ik toch wel de mensen om je heen. Zij zijn onvoorspelbaar. De ene duikt weg bij het zien van de lens en een ander weet niet hoe snel hij/zij zijn haar goed moet doen en leuk moet lachen, om vervolgens vol in beeld te springen. Ook krijg je veel voor elkaar, mensen doen alles voor een beetje media aandacht.

Mensen die je interessant vinden en voor je vliegen, erg leuk om een keer mee te maken!

Dromen achterna!

'Ik word de tweede Reinout Oerlemans’ roep ik al een hele tijd. Programma’s ontwikkelen en zelfs films/series/programma’s regisseren is mijn droom.

Toevallig zap ik op zaterdagavond langs RTL4 en zie een interview met Reinout Oerlemans met Peter de Vorst voor Typisch RTL. In vogelvlucht wordt zijn carrière in de wereld van de televisie besproken. Begonnen bij GTST, daarna presenteert hij verschillenende programma’s zoals Pulse en de tien en nu runt hij een eigen productiemaatschappij, wat is hij als een speer door het leven gegaan.

Aan het einde van het interview vertelt hij dat hij hoopt dat iedereen van negentien á twintig jaar iets ontdekt wat hij/zij helemaal geweldig vindt om te doen, net zoals hij op die leeftijd zijn dromen achterna is gegaan.

Dit stukje uit het interview is bij mij blijven hangen, aangezien ik drieëntwintig ben en er helemaal zeker van ben dat ik achter de schermen wil werken. Eerst ervaring opdoen en als ik me helemaal ontwikkel heb en de tijd is rijp dan ga ik me zeker ook bezig houden met programmaontwikkeling en regie.

Reinout Oerlemans is voor mij een voorbeeld en door wat hij zei krijg ik er vertrouwen in dat het me gaat lukken om mijn dromen ook echt waar te maken!

Hype, rage of gewoon ontzettend populair?

Ja ja, eindelijk heb ik hem dan kunnen bewonderen, New Moon! Daar zaten mijn vriendinnetje en ik dan in een zaal vol met gillende meiden allen helemaal idolaat van hoofdrolspelers Robert Pattinson (Edward Cullen) en Taylor Lautner (Jacob Black).

Twilight is een verfilming van de boekenreeks van Stephenie Meyer. Verhalen over Vampieren, Weerwolven en de liefde van de ‘gewone’ mens. Net zoals we eerder bij Harry Potter zagen is nu ook Twilight een enorme succesformule.

‘Een hype is een verschijnsel dat tijdelijk bovenmatige media-aandacht krijgt en daardoor belangrijker lijkt dan het in werkelijkheid is.’

Nu vroeg ik me af hoe zo’n hype rondom een verfilming zoals deze en bijvoorbeeld Harry Potter ontstaat? En hoeverre is de media hierbij betrokken? Vinden we als publiek de films en boeken echt zo fantastisch of denken we dat maar omdat heel de wereld dat vindt? Hoofdrolspelers gaan van ‘zero’ naar ‘hero’. Hoe gaan zij hier mee om?

Wat als je de deur niet meer uitkunt door de horde fans die zich voor je huis verzamelen?
Dit overkomt onder andere Robert Patterson, Vampier Edward Cullen, in de populaire reeks Twilight films. Voordat hij de rol van Edward Cullen vertolkte was hij nog een vrij onbekend acteur en blij met elke rol die hij aangeboden kreeg. Nu is hij uitgegroeid tot idool voor vele meisjes over de hele wereld. Zo las ik laatst een interview met de acteur waarin hij vertelde dat hij tijdens de opnamen van New Moon niet eens zijn hotelkamer kon verlaten omdat er buiten teveel fans op hem stonden te wachten.Het klinkt allemaal heel erg mooi maar wat doet deze populariteit met zulke jonge en onervaren acteurs? En is het maken van films en het glamour leventje het waard om zoveel vrijheid op te geven? Moeten fans zich gedeisd houden?

Niet alleen bij films en boeken (internationaal) zie je dit gebeuren maar denk ook aan de populaire programma’s zoals Idols en Popstars. Hierin strijden ‘onbekende’ Nederlanders om een platencontract en worden van de een op andere dag bekend bij het grote publiek.


(Bron: http://glamour.blog.nl/awards-contests/2009/11/06/mystery-popstar-blauw-is-robin-zijlstra)

Robin zijlstra werd in Nederland bekend door zijn deelname aan het tweede seizoen van Idols. Na zijn idols avontuur kreeg hij de rol van Milan in Goede tijden slechte tijden. Als geen ander weet hij hoe het is om ‘ineens’ een bekende Nederlander te zijn en enorm in de belangstelling te staan. Ondanks zijn drukke schema heeft Robin toch de tijd genomen om antwoord te geven op de vragen die ik hem heb voorgelegd.

Zo vroeg ik hem of hij voordat hij zich voor Idols opgaf, ooit had gedacht dat hij zo in de spotlights zou komen te staan. Zijn antwoord hierop was dat hij daar wel aan heeft gedacht en dat hij hoopte met zijn muziek in de spotlight zou komen. Maar dat het zo enorm zou zijn had hij nooit gedacht.

Op de enorme media-aandacht kun je je volgens Robin bijna niet voorbereiden. ‘Ik werd na mijn eerste auditie al herkent op straat en in verschillende shows besproken. Op een gegeven moment kon ik erg moeilijk over straat’, aldus Robin.

Natuurlijk was ik ook erg benieuwd hoe hij met al die media-aandacht omgaat en wat het met hem doet als persoon? Als nuchter persoon kan hij dan in alle eerlijkheid zeggen dat het weinig voorstelt. Het ene moment ben je ‘de man’ en zodra je een fout maakt vindt iedereen je stom. Zodra je in de schijnwerpers staat wil iedereen je vriend zijn, dit zijn uiteindelijk niet je echte vrienden. Door alle aandacht en ervaringen zegt Robin erg sterk te zijn geworden. Hij geniet van wat hij op dit moment allemaal doet.

Of je als deelnemer aan een programma zoals Idols beschermd moet worden of dat ze moeten leren omgaan met de aandacht zegt hij dat het wel fijn is als deze mensen een mediatraining krijgen. ‘De een kan beter met de media omgaan dan de ander’.

De laatste vraag die ik Robin stel is waarom hij denkt dat programma’s zoals Idols en Popstars zo populair zijn? Volgens Robin is het een onwijs goed concept. Het is afwisselend, tijdens de audities krijg je te maken met plaatsvervangende schaamte waar af en toe een geweldige artiest tussendoor komt en verder in de programma’s leer je de deelnemers kennen, je krijgt een band met ze en ziet ze groeien. De korte liedjes houden het lekker afwisselend.

Ik denk dat het wel duidelijk is dat we kunnen vaststellen dat het publiek en de media samen bepalen welke programma’s/series/films scoren.